Crkva Svetog Trifuna slavi kao velikomučenika koji je postradao za hrišćansku veru, ne isključujući njegov značaj kao zaštitnika bračne ljubavi i vernosti koje su deo hrišćanske propovedi.

Prema hrišćanskom učenju, bračna ljubav je u ravni ljubavi prema Bogu, o čemu svojim delima najbolje svedoče Hristovi velikomučenici, među kojima je i Sveti Trifun.

Na liturgijama u pravoslavnim hramovima, u pravoslavnim domovima, vinogradarskim i gostioničarskim esnafima pominje se stradanje svetitelja Trifuna, koji je stradao 250. godine u Nikeji od mača hristobornog rimskog cara Dakija.
 

Dan ljubavi - ljubavne veze nekad i sad! Šta se to promenilo?

U "Ohridskom prologu" Svetog vladike Nikolaja Velimirovića govori se o skromnosti i isceliteljskoj moći svetitelja koji je "u detinjstvu čuvao guske i jedini mogaše pomoći ludoj kćeri cara Gordija".

Sahranjen je skromno u selu Kampsada u Frigiji, gde je i rođen.

Kult Svetog Trifuna je veoma razvijen u srpskom narodu i to u svim krajevima zemlje, a slave ga posebno vinogradari, dok ga svojim zaštitnikom smatraju i gostioničari.

Vinogradari na dan Svetog Trifuna idu u vinograde, orezuju lozu i vinom zalivaju čokote, da bi time povratili vinogradu malaksalu snagu, posle dugog zimskog perioda, pa da počne bujati u proleće koje se već bliži.

Svetog Trifuna slave neke srpske porodice kao krsnu slavu, a njemu se moli da zaštiti polja od poplava, grada i raznih štetočina.



Postoji narodno verovanje da ako na Trifundan pada sneg ili kiša biće kišna i rodna godina, ako je vedro, godina će biti sušna i nerodna. Sveti Trifun je i zaštitnik grada Kotora. Veruje se da posle ovog dana zima polako počinje da popušta – to Sveti Trifun na svoj praznik pobode u zemlju ugarak i sneg počne da se topi - kaže ustaljeno narodno verovanje pretočeno u izreku.