Muzej Prado: Izložena dela sakupljana preko 300 godina! (VIDEO)

Nakon progona Izabele II 1868. godine, muzej menja ime u „Nacionalni muzej Prado”. Godine 1872. muzej je u svoju bogatu kolekciju uvrstio brojna nova umetnička dela koja su do tada bila u posedu španskih manastira. Posebno su zanimljive izvanredne kolekcije slika El Greka, Fransiska Goje kao i mnogih drugih španskih majstora kakvi su bili Dijego Velaskez , Hose de Ribera, Fransisko Zurbaran i Bartolomeo Esteban Muriljo. Prado poseduje i bogatu zbirku skulptura antičke Grčke i Rima, kao i brojna remek dela flamanskih i italijanskih majstora, među kojima se ističu dela Hijeronima Boša.

Zgradu u kojoj se nalazi muzej Prado prvobitno je zamislio Jose Monjino i Redondo, grof Floridablanke i prvi državni sekretar kralja Karlosa III, kao Kraljevski kabinet prirodne istorije, u okviru niza naučnih institucija zamišljenih za novo doba prosvetiteljstva. Za taj cilj, Karlos III je imao jednog od svojih omiljenih arhitekti, Huana Viljanuevu, takođe autora susednog botaničkog vrta i astronomske opservatorije, s kojom je učinila grupu poznatu kao „brežuljak nauka”.

Arhitektonski projekat sadašnje pinakoteke Karlos III je odobrio 1786. godine. To je bio vrhunac karijere Viljanueve i jedan od vrhunaca španskog neoklasicizma, mada, i s obzirom na dugotrajnost radova i naknadne troškove, konačni rezultat donekle odstupa od početnog projekta.

Građevinski radovi su sprovedeni tokom vladavine Karlosa III i Karlos IV, i zgrada je bila praktično završena na početku 19. veka. Ali, dolazak francuskih trupa u Španiju i rat za nezavisnost ostavili su svoj trag na njoj; korišćena je u vojne svrhe (kao kasarna konjice) i u to vreme praktično svedena na ruševinu; olovne ploče krovova su topljene za proizvodnju metaka.