Pola veka od smrti Merilin Monro!

Monro je rođena u sirotištu okružne bolnice u Los Anđelesu 1. juna 1926. godine. Prema pisanju njenog biografa Freda Lorensa Gilisa, njena baka, Dela Monro Greindžer, krstila ju je pod imenom Norma Džin Bejker, a godine 1956. promenila je ime u Merilin Monro.

Kada joj je majka doživela slom živaca Norma Džin je proglašena državnom štićenicom a prijateljica njene majke, Grejs Maki (kasnije Godard) postala je njen staratelj. Kad se Maki udala 1935 godine, Norma Džin je poslata u sirotište u Los Anđelesu, a zatim se selila po domovima za nezbrinute.

Godardovi su se selili na istočnu obalu te je nisu mogli povesti sa sobom. Grejs je upitala majku Džejmsa Dafertija da li bi njen sin oženio Normu Džin. Venčali su se dve nedelje nakon što je ona navršila 16 godina, pa nije morala da se vrati u sirotište ili starateljima.

Dok joj je muž služio u transportnoj mornarici tokom Drugog svetskog rata Norma Džin Daferti se preselila sa svekrvom i počela da radi u fabrici "Radioplane Company" (čiji je vlasnik bio holivudski glumac Redžinald Deni) gde su se farbali delovi aviona i pregledali padobrani.

Vojni fotograf Dejvid Konover je pregledao lokalne fabrike, fotografišući za članak u časopisu ‘’Yank’’ o ženama koje doprinose ratnim naporima, a nju je vidio kao potencijalni model, pa je ubrzo potpisala ugovor u agenciji za modele, "The Blue Book".

U svojoj knjizi "Potraga za Merilin", Konover je tvrdio da je bio u vezi sa Merilin godinama. Ubrzo nakon potpisivanja za agenciju, Monro je skratila kosu, izravnala je i ofarbala u zlatno plavu.

Postala je jedna od najuspešnijih modela agencije, pojavljujući se na desetinama naslovnih strana raznih časopisa. Godine 1946. ju je primetio lovac na talente Ben Luon. Dogovorio joj je audiciju u filmskoj kući "20th Century Fox"’. Ponuđen joj je standardni šestomesečni ugovor uz početnu platu od 125 dolara nedeljno.

Luon joj je predložio da uzme umetničko ime Merilin (po Merilin Miler), budući da Norma Džin nije zvučalo komercijalno. Za prezime je uzela majčino devojačko prezime i tako je 21-godišnja Norma Džin Bejker postala Merilin Monro.

Tokom svojih prvih šest meseci u "Foksu" nije dobijala angažman, ali joj je taj studio produžio ugovor, a nastupila je u manjim ulogama u filmovima "Skuda hu, skuda hej!" i "Opasne godine", oba iz 1947. godine.

Godine 1948. je nastupila u mjuziklu "Kolumbija pikčersa", "Dame iz hora", ali niskobudžetni film nije ostvario veći uspeh, a Monroova je opet dobila otkaz. Tada je upoznala jednog od najboljih holivudskih agenata, Džonija Hajda, koji joj je sredio novi ugovor sa "Foksom" nakon što ju je MGM odbio.

Godine 1950. godine privukla je pažnju publike i kritičara sporednom ulogom u kultnom filmu "Sve o Evi"’ sa Beti Dejvis u glavnoj ulozi. Tri godine kasnije igrala je glavnu ulogu u ljubavnoj drami "Nijagara".

Premda su njeni filmovi najčešće bili komercijalni, ali ne i kritički hitovi, Monro je bila jedna od najvećih filmskih zvezda 50-tih godina 20. veka.

Najpoznatija je po ulogama u komedijama "Muškarci više vole plavuše", "Kako se udati za milionera", "Princ i igračica" i Majmunska posla".
Vrhuncem u njenoj karijeri se smatra film "Neki to vole vruće" za koji je dobila Zlatni globus za najbolju glavnu glumicu.

Njena smrt bila je predmet raznih spekulacija i teorija zavere, postoje indicije da je ubijena zbog ljubavne afere sa američkim predsednikom Džonom Kenedijem, da se iz nehata otrovala prekomernim uzimanjem lekova ili da je sebi smišljeno oduzela život, rešivši da okonča sa neprestanim razočaranjima u karijeri i ljubavnom životu.

Njoj je vrlo teško padalo što su joj celog života dodeljivane uloge naivnih i praznoglavih plavuša i devojaka željnih novca, zbog čega, kako je mislila, nije mogla da pokaže svoje glumačke vrednosti.

Ipak, Američki filmski institut je njen potencijal prepoznao smestivši je na šesto mesto na listi 10 najvećih glumica svih vremena. Merilin Monro je bila kulturna, modna i gej ikona i jedan od najvećih seks simbola 20. veka.

Predmeti koji su pripadali Merlin Monro, od njenih haljina do foto aparata koji je koristila kao dete, grabe se više nego ikada među bogatim kolekcionarima iako je prošlo pet decenija od smrti platinaste lepotice.

Prošle godine, bela plisirana haljina koju je glumica nosila u filmu "Sedam godina vernosti" iz 1955, u nezaboravnoj sceni u kojoj stoji iznad ispusta za vazduh, prodata je za 4,6 miliona dolara u Los Anđelesu.

Iste godine, jedna druga njena haljina, u kojoj se pojavljuje u filmu "Reka bez povratka", prodata je u Kini za 516.600 dolara.

Svi ti "suveniri" dostižu danas tako astronomske cene da muzeji nemaju gotovo nikakve šanse da ih kupe.

Nacionalni muzej američke istorije Smitsonijan u Vašingtonu poseduje svega jedan par rukavica Merilin Monro, dar jednog privatnog kolekcionara.

- To su bele kožne rukavice. Svedoče o modi 50-ih godina. Na levoj je mrlja od mastila, koja je možda nastala kada je glumica nekome davala svoj autogram - objašnjava za AFP konzervator Dvajt Bouvers.

Tokom godina, predmeti Merilin Monro postajali su sve traženiji i u inostranstvu pa samim tim i sve skuplji.

Ne postoji, međutim, interesovanje samo za predmete i kostime Merilin Monro, čija će godišnjica smrti biti obeležena sutra.

Kao i mnoge druge zvezde svog doba, i Merilin je bila praćena od strane američke federalne policije (FBI) koja je pomno pratila glumičino kretanje i beležila njene izjave.

Do tih dosijea bezuspešno su pokušali da dođu mnogi koji su želeli da saznaju više o životu filmske zvezde, uključujući one koji su istraživali njenu smrt.

Autor: S.P.
Izvor: Tanjug